Actually, being what you are is the simplest. What is difficult is to stop being what you are not. (Mooji)
‘Het ego neemt verschillende rollen aan. Vaak zijn we hier onbewust van. Hoe vaker wij de gedachten van de egorollen doorzien, hoe meer afstand wij kunnen doen van het ego. Tenzij je hieruit wilt leven. Het ego heeft als positieve functie dat het als beschermingmechanisme dient. Wanneer het ego zich aangevallen voelt, zal het zich met man en macht verdedigen. De negatieve functie van het ego is dat het illusies, gescheidenheid, angst, verdriet en stress schept.’ (mens-en-gezondheid)
Rollen
Ik ben het vriendje, de broer, de redacteur, de man die een auto huurt, die gast van de sportschool, de lieve jongen, de surfer, de spirituele beoefenaar, de treinreiziger, de werknemer van de politie, de snel op zijn tenen getrapte partner, de chocolademan, de big brother, de schoonzoon, de voetballer, de man die zijn koelkast weggeeft, de schrijver, de egoïst, de weldoener, de danser, de avonturier en vast nog heel veel meer. Ik, zoals iedereen, neem veel rollen aan. Met de meeste rollen kan ik wel door een deur. Eentje plak ik het liefst achter het behang.
Gemeen
‘Kun jij gemeen zijn?’, vroeg iemand onlangs aan me. Tja, blijkbaar kom ik op sommigen over alsof ik een en al vriendelijkheid ben. Nou, ik kan je verzekeren, dat is niet zo. Enerzijds gelukkig, niks menselijker dan een stukje duisternis. Anderzijds jammer, want die rol manifesteert zich eigenlijk alleen in samenzijn met mijn vriendin.
Wat is dat toch dat je de mensen van wie je het meest houdt, zo makkelijk kwetst? Mijn vader was er ook een kei in. Heel provocerend of duister uit de hoek komen. Uit het niets het huis in de verkoop zetten of avondenlang in het donker als een brombeer op de bank zitten.
Aard van het beestje
Die duistere rol is dus deels een mooi erfstuk… Daar ligt een stukje acceptatie. Maar ik verloochen mijn ‘ontwikkelrol’ als ik me daarbij neerleg. Vaak zie ik ‘Mr. Dark’ namelijk aankomen en lukt het me ook om ‘m de deur te wijzen. Een paar keer diep in- en uitademen en hij is foetsie. Maar makkelijk is dat niet. Zeker de laatste tijd raak ik een beetje de grip op hem kwijt. Ineens zit hij dan naast mijn vriendin op de bank. Schuldbewust kruip ik naderhand dan maar weer in mijn ‘sorryrol’.
onuitgenodigd verstoort hij ons feestje
ladderzat
sinistere bril en oogkleppen op
de hondsdolle kat in een konijnenhok
zomaar visiteert hij
lurkt ie gitzwarte thee
en brokkelt de zoetigheid af
plots staat hij op de stoep
de schorre stem van kokend lava
dringt zich op
speelt met onze ambiance
Houdini-achtig verschijnt hij
vastgeketend
aan een oude treinrail
laat hij ons lentegroene gazon dansen
naar de pijpen van mijn onkruid
hij, de storm in een vlooiencircus
een denkbeeldig citroentje
in mijn bek
de ongenode gast op ons feestje