Opeens voelde ik me dood- en doodmoe. Ik zag mezelf zitten in een vol klaslokaal; verstijfd en heel angstig. Bang voor een beurt, bang voor alle ogen om me heen, bang voor niks, bang voor alles. Dat ik soms wat stil en verlegen was op school zag iedereen, maar dat ik in een groot harnas mijn schooltijd doorkwam, wist niemand…
Grootste angst
Laatst tijdens een cursus persoonlijke ontwikkeling moest ik mijn grootste angsten oproepen. Ik kreeg beelden op mijn netvlies van een kleine Davey op school. Ik zat in de klas, ogenschijnlijk rustig, maar van binnen versteend. Mijn moeder was net een paar weken overleden en ik pakte mijn leventje weer op. Nu alleen zonder mama, maar met een extra sterk pantser, waarmee ik mijzelf beschermde. Mijn moeder was weg, maar loslaten kon ik ‘r niet.
Ontslag politie
Vorige week vrijdag was mijn laatste werkdag bij de politie. Ik heb ontslag genomen en maak gebruik van de zogenoemde 18-maandenregeling, wat inhoudt dat ik anderhalf jaar krijg doorbetaald, maar niet hoef te werken. Een fantastische regeling, die me heel veel vrijheid geeft, letterlijk en figuurlijk. Ondanks deze unieke kans kostte het me ontzettend veel moeite om de keuze te maken en de politie na bijna tien jaar los te laten.
Orgasme
Dharmateacher Nina Wise hoorde ik onlangs tijdens een lezing zeggen dat er in het leven vier ervaringen zijn die ieder mens kan laten proeven van het volledig aanwezig zijn in het NU. Op het moment dat je niest, net voordat je in slaap valt, net na een orgasme, en vlak voordat je doodgaat, ben je ‘er’. Wat de ervaringen gemeen hebben? Ze gaan over loslaten. Wat ik ermee wil zeggen, is, dat loslaten iets heel natuurlijks is en iets is, dat je best vaak doet, zonder dat je het doorhebt.
Hoe simpel het is, demonstreerde ook de coach van mijn cursus, ze pakte bij een oefening een propje papier van een tafel en hield ‘m even strak in haar vuist, om het papiertje vervolgens argeloos los te laten in het luchtledige. “Zo makkelijk is het”, zei ze. Makkelijker gezegd dan gedaan, als je het mij vraagt. Maar goed, het moet gezegd, het loslaten an sich is ook niet zo lastig, eerder het hele circus eromheen.
Stalen pak
Met andere woorden: is loslaten eenvoudig? Nope. Durf ik het? Ja. Heb ik mijn puberharnas helemaal losgelaten? Nee. Is het tijd om dat stalen pak voorlopig in de kast te hangen? Jazeker! Want ik realiseerde me ook, toen ik me zo moe voelde tijdens die cursus, dat ik mijn beschermingsmechanisme de laatste twee jaar bij de politie vaker gebruikte dan me lief was. Ik was weer aan het overleven, net als op school. En dat is echt niet de bedoeling, dat weet iedereen.
daar zit ik op m’n stoel
in de huid van een schildpad
ik krijg de beurt
drie lettergrepen
botsen tegen de hoge lat
ik vouw de handen
zoals het hoort
begin te hakken
synchroon met de klanken
uit mijn keelgat
meneer pakt een krijtje
en laat ‘t vallen
kijk, zo doe je dat