Na de zomer moet ik altijd afkicken van het dragen van slippers. De vergankelijkheid van de seizoenen heb ik inmiddels omarmd, maar diep van binnen verfoeien mijn voeten de kou. Het geeft me namelijk zo’n vrij gevoel om rond te kunnen lopen zonder schoenen. Dan wel op slippers, liever nog op blote voeten.
Vorig weekend liep ik door een stukje gerepte natuur. Ik verbaasde me over de strakke lijnen van het gazon en de loodrechte struiken. Het zette me aan het denken. Natuurlijk Ik vergeleek de natuur met mijn geest. Door meditatie orden ik soms mijn geest, zoals de mens geneigd is de natuur te ordenen. Maar is dat wel natuurlijk? Is het …
Vroeger koos ik elk jaar samen met een goede vriend een woord van het jaar. Dat woord stond symbool voor hoe we het jaar zouden beleven. Zo hadden we een keer het jaar van het reizen. Of ook een keer het jaar van de liefde. Dit jaar had ik vooraf geen woord van het jaar. Maar zo tegen het eind …
Onlangs dronk ik thee met een vrouw. Ze vertelde me dat ze huidhonger had. Ik kende het woord niet. Toen ik er later over nadacht, kwam haar woord steeds meer tot leven. Huidhonger Noem het een innerlijke roep om intimiteit Het verlangen naar lijfelijkheid De binnenkant van een donzen kussen dat haar ziel omsingeld Warmte