Als het kind tevergeefs
Roept om hulp
Dan sluit het hart de poort
Als het kind speelt
Dan beschermt het hart
Het toevluchtsoord
Als het kind zich verstopt
Dan speelt het hart
Een vrolijk akkoord
Als het kind op een berg staat
Dan is het hart
Een snowboard
Als het kind niet wordt gehoord
Dan is het hart
Een luisterend oord
Als het kind ontspoort
Dan zegt het hart
Je bent precies waar je thuis hoort
Als het kind reist en ontpopt
Dan zorgt het hart
Voor het paspoort
‘Wij kunnen echt goed praten’, zegt Karin. ‘Er zitten te veel innerlijke kind-stukken tussen ons, wat mij betreft’, reageer ik. Karin weer: ‘Je bent echt te negatief, we zijn open, het praten gaat vloeiend, we durven dingen te zeggen. Het gaat echt goed.’ Ik: ‘Waarom ging je dan net weer huilen?’
Therapie
‘Ik weet niet of jullie bij elkaar blijven. Julie hebben allebei een hoop dingen uit je jeugd (innerlijk kind stukken), waardoor jullie elkaar triggeren’, zei de therapeut. Het is een aantal jaren geleden dat ik bij een therapiesessie deelde over de struggles in mijn relatie. ‘Moeten we bij elkaar blijven, met dit terugkerende gevecht?, vroeg ik. De therapeut kon me uiteraard geen antwoord geven, behalve dat er werk aan de winkel was op het gebied van ons innerlijk kind.
“Inner child work is essential. It’s the essence of growth as a whole person” – Cheryl Richardson
Luister eens gewoon!
‘Ik heb het idee dat je niet lekker in je vel zit’, zegt Karin. Ik loop al een dag met een gezicht als een oorworm rond, en negeer haar min of meer. Ik wil wel iets delen, maar loop vast. Misschien is nu het moment, ik twijfel, draal onrustig in de keuken ‘Oké’, zeg ik. ‘…er zijn momenteel twee dingen, mijn werk waarin ik zoekende ben.’ Ik aarzel en ben even stil. ‘Nou, ik heb een beetje het gevoel dat ik een bullshit job heb. Ik wil…’’Voordat ik mijn zin kan afmaken, onderbreekt Karin me. ’Misschien kun je proberen…’ Ik onderbreek haar weer. ’Hallo, dit is dus wat ik bedoel. Laat me nou uitpraten. Luister eens gewoon…’
‘You can only listen when the mind is quiet, when the mind doesn’t react immediately’ – | J. Krishnamurti.
Ik zet me over mijn trots heen, en vervolg mijn verhaal. Met een frons zeg ik: ‘Over mijn werk. Ik heb zelf dus een excel gemaakt hoe we als team iets doelgerichter kunnen gaan werken. Dat mis ik soms. Binnenkort gaan we erover brainstormen. Het tweede punt is dat ik iets van mijn zus hoorde over vroeger, dat we elke dag op bezoek gingen bij mijn moeder toen ze was opgenomen in de psychiatrische inrichting. Ik weet daar dus totaal niks van…’ Terwijl ik het zeg, zit Karin te typen op haar laptop. ‘Hallo’, zeg ik weer. ‘Ik zit te praten. Nu doe je het weer. Irritant man. Ik open eindelijk en dan dit…’
“It’s very important to realize that the inner child is still there, caught in the past. We have to rescue him.” – Thich Nhat Hanh
Ze moet bijna huilen
‘Ik vind het niet fair’, reageert Karin. ‘Ik kan niet mezelf zijn in dit gesprek.’ ‘Ik vraag alleen of je luistert, daar heb ik behoefte aan’, reageer ik. ‘Je hebt zoveel kritiek, op meer vlakken’, zegt ze. Ik weer: ’Dat is niet zo. Karin hoor ons nou. Dit gaat niet over jou of mij. In deze situatie vind ik je gedrag irritant, maar….’ Ze moet bijna huilen. ‘Oh daar gaan we weer’, zeg ik. ‘Oh ik mag me niet zo voelen‘, zegt ze. Ik: ‘Nee dat is het niet. Ik ben gewoon verward. Wat is er dan?’ ‘Nee ik wil het niet zeggen nu’, zegt ze haar tranen inhoudend. ‘Ok, ik vind deze reactie vervelend van je, maar er zijn 1000 dingen die ik wel fijn vind, en misschien kan ik dat wel vaker zeggen…’ Zo gaan we nog even door. Alsof kleine Dave met Karin aan het bekvechten is.
“I have been in love, and it was a great feeling. But love isn’t enough in a relationship—understanding and communication are very important aspects.” — Yuvraj Singh, an Indian athlete
Onveilig en geraakt in kindstuk
‘Ik voelde me heel onveilig en geraakt in mijn innerlijk kind-stuk’, zei een vriendin van de week tegen me. Ze had een aanvaring op haar werk. In een project werd ze totaal genegeerd voor haar gevoel. Ze heeft het idee dat ze er als communicatie professional voor spek en bonen bij zit. ‘Hoe ze me aankijken, of hoe ze dingen zeggen of juist niet. Ik begin te twijfelen aan mezelf, terwijl ik al jarenlang goed functioneer.‘ Iedereen heeft het, een innerlijk kind. Je hebt er zelfs twee versies van; het pure wijze kind (je hart/ ziel, zeggen ze) en een gekwetst kind-deel in je (alle kwetsuren die je hebt opgelopen in je kindertijd, waarop het ego in het onbewuste deel overlevings- en beschermingsmechanismen heeft gecreëerd.)
‘One of the main reasons we avoid our inner child is because we’re afraid of suffering.’ – Thich Nhat Hanh
Reageren vanuit oud zeer
‘Vaak zijn we er ons niet van bewust dat wij gedreven worden door deze gedrags- en denkpatronen die ons hele leven en onze kijk op ons leven en onze gezondheid vorm geven’ zegt Tamara Beekmans van de Vrouwenkrachtacademie. ‘Op het moment dat je ouder wordt en tegenslagen en verdriet te verwerken krijgt, komen de patronen vaak weer te voorschijn omdat ze ‘oude’ pijn triggeren, waardoor je (onbewust) ook vanuit oud zeer reageert. Vanuit primaire emoties reageer je dan op bepaalde situaties en vooral ook hoe je met jezelf en anderen omgaat. Daarom kleurt dit vaak het geheel en zijn we niet meer objectief, maar reageren we vaak vanuit (dader of) slachtoffergevoel.’
Mindfulness en innerlijke kind-stukken
Mindfulness kan je helpen om te herkennen wanneer je reageert vanuit zo’n slachtoffergevoel of wanneer je in een kind-stuk schiet, een automatische reactie of patroon. Tijdens een MBSR-training oefen je tijdens meditaties met ongemak en krijg je huiswerk om ‘in het groot’ je stressreacties te onderzoeken in het dagelijks leven. Je gaat herkennen of je vlucht, vecht of bevriest in stresssituaties. Vaak reacties geboren toen je klein was. Ik lig bijvoorbeeld de laatste tijd vaak met mijn kussen over mijn hoofd als ik me niet goed voel. Ik kan me zo herinneren dat als mijn ouders ruzie hadden of mijn vader uit huis ging als ik allen thuis was, dat ik vluchtte onder mijn kussen. Een veilig holletje. Vluchtgedrag waar ik nu ook veiligheid in vind.
‘Mindfulness is a pause – the space between stimulus and response: that’s where choice lies.’ – Tara Brach
De kracht van het kind in ons
Maar ook dus in discussies met Karin worden zoveel kind-dingen aangeraakt. Als ze mij onderbreekt, reageer ik dus vaak overdreven vanuit het kind in mij dat zich niet gehoord of gezien voelt. Terwijl als ik dan weer kritiek heb op haar, zij weer aangeeft dat het nooit goed is, oftewel het kind in haar dat zich niet goed genoeg voelt. Anderzijds zie ik een kinderlijke blijheid bij haar als ik haar een compliment geef, als ze met de kinderen knuffelt of als ik voorstel een late night snack te halen. Zoals ik opleef als ik een zandkasteel bouw, dans, voetbal, een vogel op mijn hand laat landen of praat over dingen die me inspireren. Die twinkeling in de ogen is ook de kracht van het kind in ons. Net als de patronen (beschermingsmechanismen) van vroeger, die misschien nu niet meer nodig zijn, maar wel heel belangrijk waren.”
‘When you feel a child inside of you springing to life, that’s how you know you’re where you should be.’ – C. JoyBell C