‘Die MOET ik hebben!’, jubel ik tegen mijn vriendin. Die, is een surfzitbankje.
Ik ben niet zo materialistisch, maar laatst werd ik spontaan verliefd op een bankje in een woonwinkel. Het is een soort surfboard op houten poten voor op ons balkon. Alsof op het moment dat ik ‘m zag iets in mij voelde dat ik in de toekomst heel veel plezier aan dit zitbankje ging beleven. Zonder aarzeling schafte ik ‘m aan.
Toeval of niet
Ken je dat gevoel, dat er iets gebeurt in je leven of dat je iemand ontmoet, dat je denkt dat het om een reden gebeurt of dat het zo moet zijn? Wat is dat voorgevoel? Bestaat dat, of berust het hele leven gewoon op toeval?
In Zuid-Afrika deed ik vrijwilligerswerk in de sloppenwijken en deelde ik in het dorpje Muizenberg een appartement met een Engels surfmeisje. Ze gaf me het boek ‘The power of the now’ van Eckhart Tolle. Mijn eerste bewuste kennismaking met mindfulness. Zes jaar later ben ik halverwege mijn opleiding tot mindfulnesstrainer. Was die ontmoeting met die Engelse toeval of niet?
Nog zoiets, drieënhalf jaar geleden ontmoette ik mijn vriendin in het Doelencafé in Rotterdam. Het moment dat ik haar zag, wist ik dat zij de moeder van mijn kinderen zou zijn. Vier maanden geleden werd onze dochter geboren. Was dat weten in het Doelencafé gewoon maar een gedachte of misschien wel een blik op de toekomst, of zelfs een boodschap vanuit de toekomst?
‘According to Vedanta, there are only two symptoms of enlightenment, just two indications that a transformation is taking place within you toward a higher consciousness. The first symptom is that you stop worrying. Things don’t bother you anymore. You become light hearted and full of joy. The second symptom is that you encounter more and more meaningful coincidences in your life, more and more synchronicities. And this accelerates to the point where you actually experience the miraculous.’ ― Deepak Chopra
Dit is alles wat er is
‘This is it’, is een bekende kalligrafie van boeddhistisch leraar Thich Nhat Hahn. Het is een oproep tot mindfulness, een herinnering om in het huidige moment te zijn. Hij zegt met de woorden: dit is simpelweg alles wat er is. Dat gegeven heeft voor mij enerzijds iets geruststellends en duidelijks, zeker in de beoefening van de cultivering van dit moment, bovendien hoef ik niet verder na te denken over duizenden filosofieën over het leven. Tenslotte, dit is het, niet meer, niet minder. Ik kan daar wel wat mee. Anderzijds, hoop ik ergens dat er meer is dan dit….
Achteruitlopende tijd
In het boek Yogi Power beschrijft schrijver Tijn Touber hoe je volgens hem kunt resoneren met de toekomst. Hoe het hart de toekomst kan voorspellen. Waar onze hersenen vooral bezig zijn met het verleden, wat veelal zorgt voor stagnatie en verval in herhaling, daar werkt het hart als zender en ontvanger van de toekomst, beweert hij. Individueel maar ook collectief anticipeert het hart op toekomstige gebeurtenissen. Hij geeft als voorbeeld een Fins onderzoek waarbij de sekseratio vanaf 1751 is gemeten. Het blijkt dat voor oorlogen het geboortepercentage van mannen oploopt. Alsof de geboorteverhouding tussen mannen en vrouwen gereguleerd wordt door info die terugreist in de tijd, oftewel alsof er sprake is van achteruitlopende tijd, zogenoemde syntropie. Of alsof ik door mijn daden in de toekomst, het verleden of het heden kan beïnvloeden of zelfs bepaal.
‘Time is an illusion.’ – Albert Einstein
Emetofobie
‘Je hebt zeker weer last van je fobie’, foeter ik tegen mijn vriendin. Ik voel een soort bal in mijn keel, alsof boosheid en irritatie, in woorden, ongecontroleerd uit mijn keel schieten vanuit die bal. Ik heb zojuist uit een al geopend blikje mais de maiskorrels gebruikt voor in de nasi. Haar rechtvaardige vraag was of die mais nog wel goed was. Die vraag triggerde bij mij echter een onterechte reactie van afkeer, en voordat ik het doorhad, belandden we in een ruzie. Mijn vriendin zegt nog, ‘adem even’, maar ik ratel op de auto-pilot door.
Mijn vriendin is extreem bang om te kotsen, zo bang dat je het een fobie kunt noemen. Alles wat met overgeven te maken heeft, jaagt haar de stuipen op het lijf. Emetofobie heet het fenomeen. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het bestaat echt. Ze vindt haar fobie niet tof, maar ze heeft het geaccepteerd, en kan er aardig mee leven. Het gekke is dat juist ik er heel veel moeite mee heb. Het voelt ergens heel onveilig, het doet me denken aan vroeger. De tijd dat mijn moeder psychotische verschijnselen had. Als ik mezelf nu zo zie stoeien met de fobie van mijn vriendin lijkt het of ik de stress van toen afreageer op haar. Alsof ik nu de mogelijkheid krijg het onveilige gevoel bij mijn moeder bewust een plek te geven. Alsof dat ook een reden is dat m’n vriendin en ik elkaar ontmoette, alsof het zo moet zijn.
‘With synchronicity, all the resources we need are made available for us at the precise moment that is appropriate. The people who come into our lives are the ones we need at that moment in time. Everything is perfect. We only need to recognize this to tune into the flow. Everything happens for a reason and every experience is a learning experience.’ – Alex Chua
‘I am open to the guidance of synchronicity, and do not let expectations hinder my path.’ – Dalai Lama
Berichten uit de toekomst
Kippenvel. Ik kijk de film Interstellar. Matthew McConaughey probeert in de film via een andere dimensie contact te maken met z’n dochter. Hij is op ruimtereis gegaan en door een wormgat opgeslokt. Z’n kinderen op aarde denken dat hij overleden is. Hij bevindt zich echter achter de boekenkast van z’n dochter, in een vijf-dimensionale wereld en stuurt z’n dochter een boodschap door boeken uit de boekenkast te duwen. Na vele jaren de vallende boeken te hebben onderzocht, beseft ze dat haar vader met haar communiceert. Onrealistisch? Waarschijnlijk. Maar de film emotioneerde me wel, want stiekem hoop ik wel eens dat er meer is dan dit. Dat ik om een reden in Zuid-Afrika was of in het Doelencafé mijn vriendin ontmoette, of dat mijn moeder of m’n vader me berichtjes sturen vanaf een andere plek. Of dat ik mezelf berichtjes stuur vanuit de toekomst, om een gek bankje te kopen bijvoorbeeld.
de surfster deelt een golf
die het water als geen ander kent
ze wil me wat zeggen
‘Leef in het moment’
een kookboek valt uit de kast
bladzijde –zoutekauw-
hij wil me wat zeggen
‘Ik ben trots op jou’
de vrouw verovert mijn hart
ik sta doelloos te beven
ze wil me wat zeggen:
‘Je krijgt een nieuw leven’
haar angst grijpt me bij de keel
met een sjaal die oogt als een slang
ze wil me wat zeggen
‘Wees maar niet bang’
de toekomst klopt op mijn hart
haar deur naar zijn
ze wil me wat zeggen:
‘Alles komt goed, ook al doet het soms pijn.’
ik zit op het bankje
over een paar jaar
hij wil me wat zeggen:
‘Speel gitaar’