Mijn linkerbeen schokt. Ik droom over de Efteling. Een koude rilling gaat door mijn lichaam. ‘Papier hier…’, roept Holle Bolle Gijs. Mijn rechterarm schokt. Waar ben ik?
Diepere connectie
Ik ben vorige week behandeld door een energetisch therapeute. Je begrijpt, het was een avontuur. Naast de ondefinieerbare reis die ik maakte, toen ik mijn ogen sloot, was het eerste dat me opviel na de behandeling, dat ik gebiologeerd was door een grote boom langs de Heemraadssingel die ik zag door het raam van de praktijk. Ik ken dat gevoel uit de begintijd dat ik mediteerde. Opeens was daar weer die diepere connectie met de natuur.
Zweverig
Dat klinkt voor veel mensen waarschijnlijk ontzettend zwevering. Zoals de behandeling bij die dame ook een beetje zweverig was. Daarom voor de ‘niet-zwevers’ onder ons: hoe gaat nou zoiets?
In het kort: ik lig met mijn ogen dicht op een behandeltafel. Kleren aan. Schoenen uit. De therapeute scant vervolgens mijn lichaam met haar handen, raakt mijn voeten, knieen, heupen, armen en hoofd aan en herstelt op die manier de energiestroom in mijn lichaam. Terwijl ze dat doet, onderga ik een soort van ‘lsd-trip’ waarbij ik soms de energie voel schokken in mijn lichaam, op een ander moment droom ik dat ik in de Efteling loop… Het duurt ongeveer 45 minuten.
Wat is energetische therapie?
Het is een oeroude behandelwijze van ziekte en aandoeningen die gericht is op het doorgeven van energie dat het zelfgenezende vermogen van de mens bevordert. Een beetje zoals je als vader of moeder zijnde je zoon over zijn bol aait, als hij is gevallen. De reden dat ik haar opzocht, is niet dat ik gevallen ben, maar dat ik de laatste maanden wat loop te stoeien met mijn energie. Logisch aan de ene kant want ik heb een nieuwe baan die best intensief is. Daarnaast ben ik iemand die zichzelf veel druk oplegt en heel kritisch is op zichzelf. Niet alleen in de werksfeer, maar ook privé. Hoe doe ik het goed in mijn relatie of hoe haal ik het beste uit mezelf? Constant houd ik mezelf een spiegel voor. Dat kost veel energie. Ook denk ik (te) veel aan anderen. Dat betekent ook energie geven aan anderen. Dan loop ik leeg. Anderzijds sta ik ook open voor anderen. Dat (over)vult de emmer weer lekker. Kortom een hoop gedoe met energie.
Daar wil ik dus beter mee om kunnen gaan en ik wil nog meer in mijn kracht staan. Dat kan ik zelf proberen te leren, maar waarom niet de hulp inschakelen van iemand die me daarbij kan helpen? Tenslotte als je pijn je kies hebt, ga je naar de tandarts. Heb je pijn je buik, ga je naar de dokter. Heb je last van je schouders, dan ga je naar de fysiotherapeut. Stoei je met je energie, tja…
Mooie boom
Maar goed. Lang verhaal kort. Ik lig daar dus te trippen op die behandeltafel. Nog niet het gevoel hebbende dat ik me goed of slecht voel door deze reis. Tot ik mijn ogen open en ik uit het raam kijk. ‘Wat een mooie boom’, zeg ik tegen de therapeute. Ik moet er zelf om lachen. Maar ik meen het. De therapeute glimlacht en zegt, ‘Ga maar een stukje wandelen.’
Vandaag zag ik een boom
in al haar grootsheid
fier overeind staan,
langs de Heemraadssingel,
dansend met de wind.
Misschien staat ze daar al 120 jaar
tussen het gras
en de architectuur van de martelaar.
Ik zag haar schaduw
gehechtloos
wandelen over het trottoir.
Het maakt haar niet uit
dat het groen is verdwenen,
haar takken bewogen, bewegen
naast stenen en struiken
in zonnestralen en miezerige regen.
De boom is de boom
in al haar pracht
Terwijl ze groeit, bloeit, wacht,
bekijkt ze passanten
met een knipoog, een glimlach
en geeft ze wie dat behoeft
een schouderklopje
ten teken van verenigde kracht.