ze bouwt haar eigen fietsmet een wiel van papa,een wiel van mamaen een kettinguit het verre verleden ze knutselt hem in elkaarmet liefdehaar eigen fietsvol toeters en bellenzo roze als verlegen haar eigen roze fietsjeom te reizen naar Parijsom te demarrerenom te slippendoor de plassen in de regen met haar eigen panterhelmen van haar zus een vlagén een mandjeom te …
Het achterste van mijn tongLaat zich zienIn vol ornaatGewond en gehavendDe strijdbijl paraat Het achterste van mijn tongToont zich aan jou In al zijn lelijkheidVol met etensrestenEn de geur van verwijt Het achterste van mijn tongDrinkt jouw gifbeker leegEn spuwt het uitOver je zijspiegels En het glas van je voorruit Het achterste van mijn tongLikt een barstEn kust bebloedHet innerlijke …
Ik loop over het kronkelende wit geasfalteerde meditatie pad in de enorme tuin van het retraiteoord. Het is mei 2016. Voor me zie ik een vriend op me af komen. Hoewel het advies is elkaar niet aan te kijken, kruisen onze blikken. Als we bij elkaar zijn, geven we elkaar een omhelzing. Fijn, denk ik. Hij loopt door. Ik blijf …
‘Oh, ik ben zo bang, boeh, boeh, boeh’, zeg ik met een treiterend piepstemmetje. Met ‘ik’ bedoel ik Karin, ze wil niet dat ik ga douchen als de kinderen alleen eten. Het gesprek daarover ontaardt in een hysterische ruzie. ‘Het gaat al vier jaar goed’, roep ik. ‘Luister naar me, luister!’, schreeuwt zij machteloos. Ik trek voor de derde keer …
‘Die jongen achter mij stinkt een uur in de wind. Ik ga haast van mijn stokkie’, hoor ik een vrouw zeggen. Hoor ik het nou goed? Ik kijk om het hoekje. Het is donker in de lege yoga-ruimte, maar ik zie mijn meditatiebuurvrouw* fluisteren tegen een begeleidster van de retraite. Mijn hart zit in mijn keel. Die jongen waar ze het over heeft, …