Kleine vrucht, ik wil niet dat je vlucht voor de wereld of misschien wel wacht op een andere tijd, ik wil je zien bloeien, het liefst nu. Kleine vrucht, ik wil je bijstaan op je vlucht, door het leven, van vrucht naar bloem, en van bloem tot een prachtige tuin. Als het mag van de natuur. Kleine vrucht, ik ben bang om je te missen, te missen wie je bent, te …
Alsof mijn huis vanochtend is opgeruimd, door een onderbetaalde werkster uit Colombia niet brandschoon of über netjes maar wel vrolijk ofzo, en ruimtelijk, zelfs fris, en heel gek, het ruikt naar perzik… Er staat iets grappigs aan op de tv: Bert en Ernie, die aan het vissen zijn; ‘Vissen, vissen, vissen, vissen’, roept Ernie, en hups er springen tien visjes in hun bootje. De balkondeur waait open, de wind zingt …
‘Ik rij hier elke woensdagochtend met een onprettig gevoel naartoe’, zeg ik tegen onze gastouder. Mijn hart bonkt, ik ontwijk haar blik. ‘Misschien ligt het aan mij. Ik weet het niet…’ Ze kijkt me onverschillig aan. ‘Sorry’, vervolg ik aarzelend. ‘Maar het voelt gewoon niet goed’, herhaal ik. Tranenballet Sinds september brachten we onze kleine meid bij een gastmoeder. Op het tranenballet iedere woensdagochtend bij het afscheid na, ging dat …
Alsof ik haar achterlaat ter adoptie. Uitpuilende oogjes, rondvliegende tranen, haar armpjes en handen die grabbelen in het luchtledige. ‘Wa wa wi woh wheeeeej’ ‘Papa laat me niet alleen!’, lijkt ze te schreeuwen. ‘Ik ben er strakjes weer’, fluister ik in haar oor als ik een laatste kus op d’r hoofdje geef. Met pijn in m’n hart trek ik de deur van de opvang dicht. In de auto vecht ik …
‘Waar is m’n moeder?’, snikt mevrouw Stokke. ‘Ze komt toch wel straks?’ Haar ogen schieten van links naar rechts door de ruimte, als een paniekerig kind dat verdwaalt doolt door een drukke straat. Ik kijk haar aan en knipper bemoedigend met m’n ogen. ‘Het komt goed’, zeg ik zachtjes. Dementeren Afgelopen jaar werkte ik vrijwillig in een verzorgingshuis in de wijk Escamp in Den Haag Zuid. Iedere dinsdagochtend vermaakte ik …
