Moeder Natuur is aan het woord Ik doe een stapje terug Reik een hand uit waar nodig ‘Wil je een glaasje water?’ Ik ben de nederige assistent De golven zijn woest Ik hou mijn hart vast Fluister wat ondersteunde taal ‘Je doet het heel goed’ Ik ben een surfleraar die nooit surfte De vlinder ontpopt in een time-laps Ik huil van geluk Sta te trillen op mijn benen Zeg niets, en …
Dat ik niet veel zeg, betekent niet dat ik je negeer. Eerder dat ik niet goed weet hoe, en soms last heb van wat oud zeer. En dat ik wat afwezig oog, betekent niet dat ik er niet ben. Luister maar eens goed, dan herken je vast mijn stem. Dat ik mama’s buik niet zo vaak aanraak, betekent niet dat ik je niet voel. In duizend en een gedachten, fantaseer …
Boven mijn hoofd hangt een wolkje met een bliksemschicht. Zo eentje die je vroeger in stripverhalen boven een boze Dagobert Duck zag. Ik voel me sjacherijnig, en dat is een understatement. ‘Komt het door mij?’, vraagt mijn vriendin. Ik grom, ‘Nee!’. Niet veel later trek ik de deur achter me dicht om mezelf naar een afspraak te sleuren. Oh, wat zou ik graag thuis blijven, is een van mijn gedachten, …
Ik zeg, hou je bek, maar bedoel, hou me vast. Ik roep, rot op, terwijl ik wil dat je me ziet. Ik heb kritiek op je doen en laten, maar eigenlijk baal ik van mijn eigen lakse gedrag. Ik negeer je, ik zwijg, terwijl ik met je wil praten vanuit mijn hart. Ik klaag over dat we geen contact maken, maar zit zelf op slot. Ik veroordeel je angst. terwijl …
‘Wat vond je het fijnst aan je puberteit, en het minst fijn?’, vraagt de docent tijdens de zaterdagochtendsessie van m’n opleidingsdag; mindfulness voor kinderen. Ik zit tegenover Monique en vertel haar dat ik het meest van vrienden genoot in die tijd. Samen klieren in de klas, voetballen, achter de meiden aan, biertjes drinken… ‘En wat was niet zo fijn?’, vraagt ze. ‘Hmmm, ’t was dubbel’, zeg ik. ‘Ik had plezier, …
